Ιστορικό

Σάββατο ξανά και όλοι μας πιστοί στην δράση της Αγέλης! Γεμάτοι όρεξη και ενθουσιασμό ήμασταν έτοιμοι για άλλη μια δράση!  Στην παρέα μας αυτή την φορά είχαμε τον Ίκκι τον σκατζόχοιρο, ο οποίος ήταν εκεί για να μας πει για μια παλιά ιστορία… Από τα αρχαία χρόνια ένας μύθος λέει πως στο Δάσος του Σιονί υπήρχε ένας μαγικός λίθος που αν τον έβρισκες θα γινόσουν Βασιλιάς του Δάσους. Αυτό το έμαθε ο Σερχάν ο τίγρης και φυσικά θέλει να τον βρει. Έτσι ο Ίκκι μας ζήτησε να τον βρούμε εμείς πριν από εκείνον! Έτσι μας εξήγησε πως η υπευθυνότητα και η συνεργασία επηρεάζει την αναζήτηση αυτή. Εμείς τον ακούσαμε προσεκτικά και κάναμε όσα μας ζήτησε. Τώρα πρέπει να βρούμε τον χάρτη που θα μας δείξει την τοποθεσία του λίθου…

Άραγε ο Ράμμα, ο αρχηγός των βούβαλων να μας θεωρεί αρκετά άξιους και σωστούς για να μας το δώσει;;;

Ακέλα

Το προσφυγικό ζήτημα αποτελεί γεγονός που απασχολεί σε μεγάλο βαθμό τον ελληνικό προσκοπισμό, οπότε σαφώς η Αγέλη μας δεν έμεινε αμέτοχη! Οι μόνοι ήρωες που εμφανίστηκαν σε αυτή τη δράση του Σαββάτου ήταν τα ίδια τα Λυκόπουλα, που έβαλαν τα δυνατά τους για να βοηθήσουν στο μεγαλύτερο σκοπό του Σώματος Ελλήνων Προσκόπων να βοηθήσει στους πρόσφυγες που βρίσκονται στα σύνορά μας.

Από την αρχή της δράσης υπήρχε  κλίμα αλληλεγγύης, που εκφραζόταν από το βίντεο που προβάλαμε στη λέσχη μέχρι ακόμη και τα παιχνίδια που παίξαμε. Πλέον, έχοντας καταλάβει τη σημασία της δράσης μας και μαζεύοντας όλη μας την προθυμότητα για το καλό, η Αγέλη χωρίστηκε σε δυο ομάδες και βγήκε στους δρόμους των Σεπολίων κουβαλώντας μικρές χάρτινες βαρκούλες που επάνω είχαν γραμμένες λέξεις με μεγάλη σημασία όπως αγάπη, ειρήνη, αλληλεγγύη από τα Λυκόπουλα. Με κάθε ευκαιρία που μας παρουσιαζόταν επισκεπτόμασταν τα μαγαζιά της γειτονιάς, για να ενημερώσουμε σχετικά με την συλλογή φαρμάκων που διεξάγεται από το ΣΕΠ σε συνεργασία με τους «Γιατρούς του Κόσμου». Επίσης, για όσα μαγαζιά ήταν πρόθυμα παρείχαμε ενημερωτικές αφίσες, για να κολληθούν στις βιτρίνες τους και να ενημερώνονται οι περαστικοί. Κατά την εξόρμηση ο αριθμός των φυλλαδίων που βρισκόταν στα χέρια μας μειωνόταν συνεχώς, όμως αυτό που μας χαροποίησε πάνω απ’ όλα είναι ότι μας έτυχαν στο δρόμο φαρμακεία που γενναιόδωρα μας έδωσαν φάρμακα.

Επιστρέφοντας στη λέσχη όλοι νιώθαμε περήφανοι για τους εαυτούς μας, με τα καραβάκια μας να είναι γεμάτα με φάρμακα. Μετά το τέλος της δράσης αποχωρήσαμε όλοι με ένα αίσθημα ικανοποίησης και χαράς, γνωρίζοντας πως με την πράξη μας θα κάναμε τις ζωές μερικών ανθρώπων λίγο καλύτερες.