Σάββατο 27 του Απρίλη….
Σιγά σιγά καταφθάνουν Aνιχνευτές στο Σταθμό Λαρίσης. Ο λόγος: Η πολυαναμενόμενη τριήμερη εκδρομή στα Καλάβρυτα και η Κατάβαση του Βουραϊκού Ποταμού.
Μαζί με τους Ανιχνευτές της 37ης Κοινότητας επιβιβαστήκαμε στο τραίνο με προορισμό το Κιάτο. Από ‘κει με το λεωφορείο του ΟΣΕ ως το Κάτω Διακοπτό. Στο σταθμό του Διακοπτού ξεκίνησε η ανάβαση μας με τον Οδοντωτό. Το φαράγγι, το οποίο θα εξερευνούσαμε τις επόμενες δυο μέρες, μας έδωσε μια πρώτη γεύση για τις ομορφιές που θα παρατηρούσαμε στη συνέχεια. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το ότι κατά τη διάρκεια του μικρού αυτού ταξιδιού μας κρεμόμασταν από τα παράθυρα βλέποντας το τοπίο.
Στα Καλάβρυτα, κουρασμένοι από το ταξίδι ψάξαμε ένα μέρος για να αφήσουμε τα πράγματά μας και να ξεκουραστούμε. Πρώτο πράγμα που κάναμε μετά την ανάπαυλα ήταν η επίσκεψη στο Μουσείο Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος. Μέσα σε αυτό περιέχονται έντυπα σχολικά, πολιτικά και οικονομικά, μουσικά όργανα, έπιπλα των κατοίκων και έπιπλα από σχολεία. Τα σημαντικότερα εκθέματα, όμως, είναι αυτά που μαρτυρούν το ιστορικό παρελθόν του τόπου. Όπλα, βιβλία, χάρτες, σημειώσεις, σημαίες, αλλά πολύ περισσότερο οι μαρτυρίες των ανθρώπων που έζησαν τα χρόνια της Κατοχής και το Ολοκαύτωμα από κοντά. Ιδιαίτερη εντύπωση μας έκανε όμως το μεγάλο δωμάτιο με τα ονόματα των Καλαβρυτινών εκτελεσθέντων και τη μεγάλη γερμανική σημαία στη μέση, υπό την επιγραφή “Εδώ πέθανε ο Ναζισμός”. Εν συνεχεία, επισκεφτήκαμε το Λόφο του Καππή, γνωστό ως Τόπο Θυσίας. Εκεί βρίσκονται καντήλια αναμμένα για τους πεσόντες με ένα μεγάλο σταυρό πάνω από τη με άσπρες πέτρες σχηματισμένη ημερομηνία της εκτελέσεως: 13/12/43. Μετά τις απαραίτητες φωτογραφίες, έχοντας στο μυαλό μας αυτά που μόλις είδαμε εξορμήσαμε στην πόλη για να κάνουμε την έρευνά μας. Τα θέματα ήταν σε γενικές γραμμές ο τουρισμός, τα παραδοσιακά προϊόντα και η ζωή εκεί. Έπειτα, στήσαμε τις σκηνές μας και ψυχαγωγηθήκαμε με βραδινά παιχνίδια.
Την Κυριακή μετά το πρωινό και το μάζεμα των σκηνών άρχισε η πρώτη κατάβαση του Βουραϊκού. Στόχος μας η άφιξη στο χωριό Κάτω Ζαχλωρού, όπου και θα διανυκτερεύαμε. Φτάνοντας στο χωριό ανακτήσαμε τις δυνάμεις μας με ένα καλό δεκατιανό και έπειτα, μαζί με το μεσημεριανό μας κατευθυνθήκαμε προς την Ιερά Μονή Μεγάλου Σπηλαίου. Αφού ανεβήκαμε και αφήσαμε τα πράγματά μας μπήκαμε στο χώρο της Ιερής Μονής, όπου είδαμε τα λείψανα αγίων και εικόνες μέσα στο Μουσείο της. Αυτό μας έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ήταν η σπηλιά, όπου βρίσκεται μια εικόνα την Παναγίας και αναπαριστάται το πως βρέθηκε. Εκεί υπάρχει και μια πηγή, της οποίας το νερό είναι αγιασμένο. Αφού βγήκαμε και μαγειρέψαμε, ξεκουραστήκαμε κάτω από τη σκιά των πλατάνων. Με την επιστροφή μας, στήσαμε τις σκηνές και ετοιμαστήκαμε να παρουσιάσουμε τα αποτελέσματα των ερευνών μας. Από τους ντόπιους κατοίκους μάθαμε πως το χειμώνα έχει γενικότερα περισσότερη κίνηση εξαιτίας του Χιονοδρομικού Κέντρου, κυρίως από Έλληνες. Το καλοκαίρι, παρά ταύτα έρχονται επισκέπτες, και μάλιστα αρκετοί εξ αυτών ξένοι. Οι επισκέπτες, όμως, δεν ξοδεύουν πολλά χρήματα, και οι ιδιοκτήτες καταστημάτων έχουν σχεδιάσει ειδικά προγράμματα για να τους προσελκύσουν. Τα παραδοσιακά προϊόντα του τόπου είναι τα γλυκά, όπως η ροδοζάχαρη και το γλυκό τριαντάφυλλο, ζυμαρικά, όπως τα λαζάνια, τυριά, ξηροί καρποί. Η ζωή εκεί για άλλους είναι καλύτερη το καλοκαίρι, για άλλους το χειμώνα και για άλλους όλο το χρόνο. Μας είπαν πως είναι πιο ήσυχα αλλά δεν έχεις πολλά πράγματα να κάνεις. Επίσης, άμα θέλεις να ζήσεις εκεί καλό θα είναι να έχεις κάποια βάση, όπως ένα σπίτι, για να ξεκινήσεις. Η μέρα ολοκληρώθηκε με μπλε ιστορίες, όπου μέσα από ερωτήσεις πρέπει να εξιχνιάσεις ένα μυστήριο.
Η Δευτέρα ήταν το αποκορύφωμα της εκδρομής μας. Αρχίσαμε να περπατάμε πλάι στις γραμμές του οδοντωτού, με τον οποίο συναντηθήκαμε κάποιες φορές, παράλληλα με το ποτάμι. Σε όλη τη διάρκεια της πορείας μας μαγευτήκαμε από τους σχηματισμούς του ρεύματος του ποταμιού, τις σπηλιές και τις στοές που δημιουργούνταν στα βράχια. Το τοπίο ήταν απερίγραπτης ομορφιάς. Κατά την άφιξή μας στο Διακοπτό γευματίσαμε και ξεκουραστήκαμε περιμένοντας το τραίνο του γυρισμού.
Το μέρος άφησε ανεξίτηλα τα σημάδια του σε όλους ανεξαιρέτως. Σε όλη τη διαδρομή από τα κύρια θέματα των συζητήσεών μας ήταν για τα Καλάβρυτα και το Βουραϊκό. Σίγουρα όλοι θα ήθελαν να επαναληφθεί η εκδρομή αυτή.
Πέτρου Σωτήρης – Σκαθάρι
