Μήνας: Μάιος 2017

Για την πλημμύρα στην Τιφλίδα της Γεωργίας.

Τον Ιούνιο του 2015 η Τιφλίδα της Γεωργίας δέχτηκε ένα γερό πλήγμα καθώς η ισχυρή βροχόπτωση είχε ως συνέπεια να ξεχειλίσει ο ποταμός Vere, της πόλης, και να πλημμυρίσουν δρόμοι, να παρασυρθούν αυτοκίνητα αλλά να πλημμυρίσει και ο ζωολογικός κήπος. Η πλημμύρα στον ζωολογικό κήπο έχει ως αποτέλεσμα την διαφυγή κάποιων ζώων μεταξύ των οποίων και άγρια ζώα όπως τίγρης, λιοντάρια, ιπποπόταμοι κ.α. κάνοντας την κατάσταση ακόμα πιο επικίνδυνη. Εμείς πληροφορηθήκαμε το γεγονός αυτό από 3 παιδιά που έχουμε στο Σύστημά μας ζητώντας μας αν μπορούμε να συμβάλουμε στην προσπάθεια αυτών των ανθρώπων να ανταπεξέλθουν στις δύσκολες συνθήκες. Έτσι λοιπόν έχοντας πάντα στο μυαλό μας την υπόσχεση που δώσαμε όλοι ‘’Να βοηθώ κάθε άνθρωπο και σε κάθε περίσταση’’ ξεκινήσαμε να μαζεύουμε τρόφιμα, είδη υγιεινής και ότι άλλο θα μπορούσε να φανεί χρήσιμο και τα στείλαμε στην Τιφλίδα.

Φέτος τον Απρίλιο λοιπόν ο Alexandros Kakabadze μας προσκάλεσε στην Γεωργιανή συναυλία που διοργάνωνε στο θέατρο Βεάκη για να μας ευχαριστήσει δημοσίως για ότι κάναμε. Με χαρά παρευρέθηκε το Σύστημά μας στην συναυλία, μια πολύ όμορφη συναυλία που μας έδωσε την ευκαιρία να ακούσουμε Γεωργιανά τραγούδια καθώς και να μιλήσουμε στον κόσμο για τον Προσκοπισμό και την Παγκόσμια Συναδέλφωση.

Ευχαριστούμε πολύ τον Αλέξανδρο που μας κάλεσε και όλους όσους ήταν εκεί, οι οποίοι μας ευχαριστούσαν από καρδίας για όλα.

Η Αρχηγός Συστήματος

Κοάλα – Ιωάννα Βεραντάκου

Καταιγίδααα στην Εστία! 8/4/2017

Η Αγέλη θα ξεκινούσε με κέφι όπως πάντα να επισκεφθεί την έκθεση GR80s στην Τεχνόπολη στο Γκάζι. Μερικές ψιχάλες όμως καθώς και κάποια αγχωμένα μηνύματα γονέων φάνηκαν αρκετά να μας αλλάξουν λίγο τα σχέδια και να διεξάγουμε τη δράση μας στην Εστία μας. Ευτυχώς!!!

Η βροχή δε σταμάτησε ποτέ να πέφτει και ένας δυνατός κεραυνός κατάφερε να κάνει τα λιγοστά Λυκόπουλα να νιώσουν πρωταγωνιστές σε ταινία τρόμου! Όμως η Αγέλη δεν φοβάται τη βροχή.. Δε φοβάται τίποτα!

Η δυνατή μικρή παρέα που ήταν μαζεμένη στην Εστία, σίγουρα θα έχει να θυμάται αυτή την ξεχωριστή δράση που μπορεί να μην είχε φώτα αλλά είχε κέφι στα τραγούδια, συνεργασία στα παιχνίδια, ταχύτητα στο jungle speed και φαντασία στις ιστορίες!

Μπράβο Ατρόμητα Λυκόπουλα!

Ακέλα

Διήμερη Εκδρομή στο Σπιτάκι μας, Κατσιμίδι Πάρνηθας, 4-5/2/2017

Οι εκδρομές καλά κρατούν για την Αγέλη μας. Η συγκεκριμένη, όμως, αποτέλεσε κάτι πρωτόγνωρο και μοναδικό, καθώς τα Λυκόπουλα έφτασαν στο Κατσιμίδι με τραίνο και περπάτημα μέσα στη φύση της Πάρνηθας, παρέα με τον Μαζεστίξ που έψαχνε απεγνωσμένα να βρει το δρεπάνι του!

Ο στόχος φαινόταν απαιτητικός, όμως οι Γερόλυκοι είχαν προετοιμαστεί κατάλληλα. Έτσι, οι  ώρες και τα χιλιόμετρα κύλησαν.. νεράκι, παρέα με γνώσεις, το χάρτη, σκυλίσιους φίλους, κανόνες ασφάλειας στο βουνό, τη χλωρίδα της Πάρνηθας,παιχνίδια, τραγούδια, μηνύματα μορς και την απεριόριστη ενέργεια των δυνατών μας Λυκοπούλων!

Τι κι αν είχαμε συνάντηση στις 6.15 το πρωί; Τι κι αν φθάσαμε στο Κατσιμίδι κατά τις 12.30; Ένα χειροποίητο γλειφιτζούρι φτιαγμένο από την πρώην Αρχηγό Συστήματός μας, Λέαινα, που μας περίμενε στη σάλα και μια τρομερά δυνατή κραυγή μας έδωσαν δύναμη για μια αξέχαστη εκδρομή!

Περιηγηθήκαμε στους χώρους του ανακαινισμένου καταφυγίου μας, ακούσαμε προσεκτικά τους κανόνες και νιώσαμε πραγματικά σαν στο σπίτι μας! Και μετά από μερικά παιχνίδια και το μεσημεριανό γεύμα που τόσο είχαμε ανάγκη, τα Λυκόπουλα μετατράπηκαν στους πιο τρανούς εξερευνητές, με το θέαμα για μας τους Γερόλυκους να είναι πράγματι μαγικό..!

Ανακάλυψαν κρυμμένα μονοπάτια, περιπλανήθηκαν σε λαβύρινθους φτιαγμένους από τη βλάστηση του βουνού, βοήθησαν τους φίλους τους όταν αυτοί χρειάζονταν βοήθεια, ανέβηκαν τη μεγάλη ανηφόρα που πάντα τους κινούσε την περιέργεια, έχοντας μαζί τα απαραίτητα εφόδια στο σακίδιό τους, που δεν αποχωρίζονταν.. Μάζεψαν ξύλα (πολλά ξύλα!!) για το τζάκι και τα μάτια τους έλαμπαν καθ’ όλη τη διάρκεια.. Αφού πια το γνώριζαν καλά..

Η Αγέλη όλα τα μπορεί!!!!!

Και αφού πια το σκοτάδι είχε πέσει και η φωτιά στο τζάκι είχε ανάψει για τα καλά, το παιχνίδι μέσα στο καταφύγιο δεν σταματούσε. Αποκορύφωμα ήταν το πάρτυ μασκέ της Αγέλης, που δεν του έλειπε τίποτα! Όμορφες στολές, μουσική, χορός, λιχουδιές..

Η επόμενη μέρα μας βρήκε ξεκούραστους μετά τον βαθύ και ζεστό ύπνο μας στο πατάρι του Κατσιμιδίου, να παίζουμε αθλητικά παιχνίδια με ζήλο και έπειτα με προσήλωση να μαθαίνουμε πώς φτιάχνεται σωστά ένα προσκοπικό σακίδιο για μια εκδρομή! Εκείνη τη μέρα μάθαμε και πολλά πράγματα για τη Ραπτική από την παρουσίαση της Παναγιώτας και μαμάδες… μαντάραμε μια κάλτσα! Μην ανησυχείτε για τις τρύπες λοιπόν! Μπράβο Παναγιώτα για την προσπάθειά σου!

Φαγητό, Τυπικά Λήξης και έπειτα αναχώρηση.. Το δρεπάνι αν αναρρωτιέστε.. Πουθενά..

Ο δρόμος προς τις Αφίδνες ήταν πλέον γνωστός και τα Λυκόπουλα ήταν σαν να πετούσαν! Φτάσαμε νωρίς, και ενώ περιμέναμε το τραίνο της επιστροφής μας για Αθήνα, τρώγαμε σταφίδες και αμύγδαλα για να αναπληρώσουμε την ενέργεια που καταναλώσαμε!

Κουρασμένοι μα ενθουσιασμένοι με ό,τι καταφέραμε γυρίσαμε σπίτι..

Ευχαριστούμε πολύ τον Κουκουβάγια, τον Λέοντα και τον κύριο Θωμά που μας βοήθησαν με τον να μεταφέρουν με αυτοκίνητα τα σακίδια μας στο Κατσιμίδι καθώς και να τα επιστρέψουν στην Αθήνα!

Ρωτήστε όποιον θέλετε! Η εκδρομή αυτή ήταν η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΕΚΔΡΟΜΗ που έχει υπάρξει!!

Λυκόπουλα, Γερόλυκοι, σας ευχαριστώ!!!!

Ακέλα


 

Διήμερο Αγέλης στη Χαλκίδα, 19-20/11/2016

Η ανυπομονησία της Αγέλης ήταν έκδηλη, καθώς το τρένο στις 19 Νοέμβρη μας μετέφερε στη Χαλκίδα για τη διήμερη εκδρομή μας. Η περιπέτεια δεν άργησε να ξεκινήσει. Αμέσως μετά την αποβίβασή μας, προχωρήσαμε σε κοντινό βενζινάδικο, όπου αφήσαμε τα μεγάλα σακίδια μας.

Γιατί το κάναμε αυτό; Για να εξερευνήσουμε με άνεση το κάστρο της Χαλκίδας! Μια σύντομη βόλτα μας έφερε στο καταπράσινο λόφο όπου βρισκόταν το αρχαίο κτίσμα. Περάσαμε μέσα από τις πύλες, χωρίς να φανταζόμαστε τι έκπληξη μας περίμενε …

Ένας γέροντας εμφανίστηκε από το πουθενά, μα όταν εμφάνισε μια μαριονέτα καταλάβαμε πως ήταν ο Τζεπέτο! Και είχε κακά νέα να μας πει… Για κάποιο λόγο όλα τα παραμύθια είχαν μπλεχτεί μεταξύ τους και ότι γνωρίζαμε είχε έρθει άνω κάτω! Μόνο τα Λυκόπουλα θα μπορούσαν να βρουν κάποια λύση.

Πράγματι, δεν αργήσαμε να δούμε τις επιπτώσεις. Σε ένα από τα τείχη ξαφνικά είδαμε έναν ιππότη που προσπαθούσε να σώσει τη Ραπουνζέλ, μα δεν μπορούσε γιατί η Ραπουνζέλ είχε κοντό μαλλί! Τα Λυκόπουλα όμως με τη βοήθεια των Γερόλυκων ψάξανε τρόπους να ενώσουνε το ερωτευμένο ζευγάρι.

Μάθανε για τα σύννεφα, τους αστερισμούς, τον κώδικα μορς και κόμπους, ώσπου τελικά η Ραπουνζέλ κατέβηκε να ανταμώσει με τον ιππότη της. Έτσι εμείς πήραμε το δρόμο για το χώρο που θα διαμέναμε.  Φυσικά η ενέργειά μας ήταν γεμάτη όταν φτάσαμε, οπότε το παιχνίδι ξεκίνησε! Εκεί που παίζαμε εμφανίστηκε η Χιονάτη κι ένα… μυστήριο ξωτικό. Μέσα από το παιχνίδι μάθαμε πως ήταν ο Ατακτούλης, και πρωτού το καταλάβουμε είχε εξαφανιστεί, αλλά μεσ’ το βράδυ εμφανίστηκε ένας άλλος ήρωας.

Ο δαιμόνιος αστυνόμος Σαΐνης είχε εντοπίσει τις αλλαγές στα παραμύθια, οπότε μας πήρε για βοηθούς του. Ανέθεσε σε κάθε Εξάδα ένα ρομπότ βοηθό, και βγήκανε έξω στη πόλη να βρούνε στοιχεία μέσα από ιδιαίτερες δοκιμασίες. Αφού επιστρέψανε τα Λυκόπουλα με επιτυχία, αποκωδικοποιήσανε τα ειδικά μηνύματα που είχανε βρει, και η αλήθεια αποκαλύφθηκε. Ο Ατακτούλης ήταν ο ένοχος για τη διαστρέβλωση των παραμυθιών και έπρεπε να τον σταματήσουμε! Η ώρα ήταν όμως περασμένη και μας περίμεναν οι υπνόσακοί μας.

Το πρωί που ακολούθησε δεν είχε καμία έλλειψη τρεξίματος. Αφού όλοι είχαμε ξυπνήσει καλά, κατευθυνθήκαμε λίγο πιο κάτω προς το Άλσος του Φάρου. Εκεί δεν μας έκανε έκπληξη ήρωας παραμυθιού, αλλά ο Παναγιώτης που είχε φτάσει νωρίτερα για να ετοιμάσει την Ερασιτεχνική Ασχολία του. Μας παρουσίασε την Ερασιτεχνική Ασχολία του Παρατηρητή, βάζοντας μας να αναγνωρίσουμε μυρωδικά μόνο με την όσφρησή μας, αλλά και να μάθουμε για τα ανιχνευτικά σημάδια που αφήνουμε σε πορείες. Δεν έμεινε μόνο στη θεωρία, καθώς είχε ετοιμάσει μια πορεία από ανιχνευτικά, που η Αγέλη έπρεπε να ακολουθήσει για να κινηθεί μέσα στο Άλσος. Παναγιώτη, η Ερασιτεχνική Ασχολία σου ήταν πολύ καλή, οπότε περιμένουμε με ενθουσιασμό τις επόμενές σου. Καλή Συνέχεια!

Ύστερα από αυτό, περπατήσαμε μέσα στο Άλσος, απολαμβάνοντας το πράσινο χώρο. Στο γυρισμό έπεσε το μάτι μας σε μια παιδική χαρά. Μην μπορώντας να αντισταθούμε, περάσαμε λίγο χρόνο με Λυκόπουλα και Γερόλυκους να παίζουν ανέμελα με φόντο τη θάλασσα. Σύντομα ήρθε η ώρα της επιστροφής, φτάνοντας όμως στο χώρο που διαμέναμε ακούστηκε ένας γνώριμος ήχος στα αυτιά μας.

Κανείς δεν περίμενε να δει τη Σταχτοπούτα, που αντί για γοβάκια φορούσε μπασκετικά παπούτσια! Μας αποκάλυψε η ίδια πως έκανε εξάσκηση για το επερχόμενο πρωτάθλημα, καθώς η νικήτρια θα έπαιρνε για έπαθλο το χέρι του πρίγκιπα σε γάμο. Χρειαζόταν λίγη βοήθεια να ετοιμαστεί καλύτερα, και μιας η Αγέλη μας είχε ιδιαίτερη αδυναμία στα σπορ, δεν μπορούσε να της χαλάσει το χατίρι. Ξεκινήσαμε με απλές ασκήσεις, καταλήγοντας σε κανονικό αγώνα, όπου η προϋπόθεση για την επιτυχία ήταν η συνεργασία. Όλοι χαρήκαμε το φιλικό αγώνα, οπότε χαιρετήσαμε τη Σταχτοπούτα και της ευχηθήκαμε καλή τύχη.

Τελικά, έφτασε η ώρα και για εμάς να αποχωρήσουμε, έτσι σιγά σιγά ξεκίνησε το μάζεμα των πραγμάτων μας. Όταν πια ήμασταν έτοιμοι μαζευτήκαμε στον ιστό για τα τυπικά λήξης, καθώς μας έμενε μια τελευταία, σημαντική υποχρέωση. Αυτή η εκδρομή αποτελούσε κάτι ιδιαίτερο για μερικά Λυκόπουλα, επειδή ήταν η πρώτη τους, στην οποία κιόλας αντεπεξήλθαν πολύ καλά. Έχοντας περάσει λοιπόν αρκετό χρόνο στην Αγέλη και αποδεικνύοντας την αξία τους, ο Στέλιος, ο Ευθύμης, ο Ρόμπερτ και η Ελίνα ήρθαν μπροστά στην Ακέλα και έδωσαν την Λυκοπουλική Υπόσχεσή τους.

Με αυτό το γεγονός η εκδρομή επισήμως ήρθε στο τέλος της, το μόνο που απέμενε ήταν να πάρουμε το τρένο του γυρισμού. Φτάσαμε στην Αθήνα, όπου γυρίσαμε σπίτια χορτασμένοι κούραση, εμπειρίες, χαρά. Όλα αυτά ένας απλός πρόλογος σε μια σειρά φοβερών εκδρομών που θα ακολουθούσαν.

Χάθι, Υπαρχηγός Αγέλης

Ένζο Ντε Σούζα Μπρίτο

Η ζωή ενός τυφλού, 12/2/17

Σήμερα 12/2 ήταν μια ξεχωριστή δράση . Επισκέφτηκε την Εστία μας ένας τυφλός εκ γενετής άνθρωπος , ο Βαγγέλης Αυγουλάς

Το δρεπάνι δεν είναι πουθενά και στην Αγέλη  μπήκαν υποψίες πως μάλλον είναι κάπου στο Γαλατικό χωριό. Ο Μαζεστίξ, όμως, ως αρχηγός του Γαλατικού χωριού είναι υπεύθυνος  για την ασφάλεια του και γι αυτό παρακάλεσε τα Λυκόπουλα να μεταφερθούν στο χωριό με κλειστά μάτια, για να μη δουν τον δρόμο. Έτσι, ο Βαγγέλης  προσφέρθηκε να μας βοηθήσει σε αυτό το ταξίδι μας και φάνηκε ο πλέον κατάλληλος άνθρωπος.

Αφού μας είπε κάποια πράγματα για την ζωή ενός τυφλού, για το πώς αναγνωρίζουν τον κόσμο γύρω τους με τις υπόλοιπες αισθήσεις του,, πώς χρησιμοποιούν και τι σημαίνει το λευκό μπαστούνι, κόλπα για να καταλαβαίνουν τα χρήματα κ.λ.π., μας έδειξε τον σωστό και ασφαλή τρόπο με τον οποίο μπορούμε να βοηθήσουμε έναν τυφλό να μετακινηθεί. Τα Λυκόπουλα αφέθηκαν στα χέρια των φίλων τους και έκαναν πράξη τη νέα γνώση μετακινούμενα με κλειστά μάτια στην αυλή μας. Έπειτα αποχαιρέτησαν  το Βαγγέλη και ξεκίνησαν το ταξίδι τους με κλειστά μάτια προς τη Γαλατία.

Εκεί συνάντησαν τον Αλφαβιτίξ και τον Αυτοματίξ, τον ιχθυοπώλη και τον σιδερά του χωριού. Ως συνήθως βρίσκονταν σε διαμάχη για το ποιος ήταν υπεύθυνος πού χάθηκε το χρυσό δρεπάνι. Πήραν λοιπόν το μέρος τους και έπαιξαν stratego! Ξαφνικά ακούστηκαν γαβγίσματα και παρατήρησαν ότι από μακρυά ερχόταν ο Ιντεφίξ με τον μάγο. Αμέσως κατάλαβαν ότι ο σκύλος κάτι ήθελε να τους πει. Τον ακολούθησαν με προσοχή- γιατί δεν ήθελαν να τον τρομάξουν- και είδαν πως ο Ιντεφίξ είχε πάρει το χρυσό δρεπάνι και το είχε κρύψει. Έτσι τα Λυκόπουλα βοήθησαν τον μάγο Πανοραμίξ να βρει το δρεπάνι του και έλυσαν το μυστήριο που μας βασάνιζε ένα μήνα. Μπράβο Λυκόπουλα.

Υπαρχηγός Αγέλης

Ναγκ, Κατερίνα Αργυροπούλου

 

Και εδώ ένα άρθρο για τη δράση μας από τη σκοπιά του ίδιου του Βαγγέλη Αυγουλά! http://meallamatia.blogspot.gr/2017/02/blog-post_20.html?m=1

Αγαπώ τη γειτονιά μου, 17-12-2016

Σήμερα τα Λυκόπουλα τα περίμενε κάτι διαφορετικό στην Εστία μας. Είχαμε μαζί μια φίλη Πρόσκοπο, η οποία ζήτησε τη βοήθεια μας, σχετικά με το πόσο αγαπάμε τη γειτονιά μας!

Τα Λυκόπουλα γεμάτα ενθουσιασμό μας εξήγησαν τι τους άρεσε στη γειτονιά τους και τι όχι.  Τα παιδιά μπόρεσαν να καταλάβουν τι είναι ωφέλιμο για το περιβάλλον και αποφάσισαν ότι θέλουν να ενημερώσουν και τον υπόλοιπο κόσμο. Έτσι γεμάτα κέφι, μπριο και όνειρα ζωγράφισαν ένα πανό που το χώρισαν στη μέση.  Στη μία μεριά ζωγράφισαν πως έβλεπαν την γειτονιά τους, με σκούρα χρώματα και καθόλου πράσινο, όμως στην άλλη μεριά αποτύπωσαν την γειτονιά των ονείρων τους. Τέλος τα μικρά μας Λυκάκια έφτιαξαν αυτοκόλλητα που πάνω έγραφαν ” Αγάπα τη γειτονιά σου ” με έναν εφευρετικό τρόπο.

Αφού τελείωσαν με τις καλλιτεχνίες τους μαζευτήκαμε όλοι μαζί στο πιο κοντινό άπλωμα της γειτονιάς μας, μαζί με το πανό και τα αυτοκόλλητα,  και μοιράσαμε τα αυτοκόλλητά μας στους περαστικούς εξηγώντας τους το πανό μας, θέλοντας έτσι να κινητοποιήσουμε και τον υπόλοιπο κόσμο, να αγαπά τη γειτονιά του φυσικά!

Όταν επιστρέψαμε στην Εστία μας, όμως, μας περίμενε μια έκπληξη. Ο Ατακτούλης ήταν εκεί για να μας πει ότι έχει μετανιώσει που χάλασε τα παραμύθια και ότι θέλει να μας ευχαριστήσει που τον βοηθήσαμε να αλλάξει μυαλά!!

Μπράβο Λυκόπουλα, κάνατε πάλι καλή δουλειά!

Υπαρχηγός Αγέλης

Ναγκ , Κατερίνα Αργυροπούλου

 

Έκθεση για τα 85 χρόνια του Κλάδου Λυκοπούλων, 21/1/2017

Σήμερα, 21/1, τα Λυκόπουλα συνάντησαν τον αρχηγό Μαζεστίξ, ο οποίος είχε πολλούς ενδοιασμούς για το ποιοι είμαστε και γιατί μιλάμε με τους υπόλοιπους Γαλάτες. Έτσι τα Λυκόπουλα αποφάσισαν να του δείξουν την ιστορία τους από πρώτο χέρι. Με αφορμή την απορία του αρχηγού, τα Λυκόπουλα επισκέφτηκαν το μουσείο του Ελληνικού Προσκοπισμού, και συγκεκριμένα μια άκρως Λυκοπουλική έκθεση που είχε ετοιμαστεί  σε αυτό, μιας που φέτος ο Κλάδος Λυκοπούλων έκλεισε 85 χρόνια ζωής.

Εκεί τα Λυκόπουλα είχαν την ευκαιρία να δουν πολλά πράγματα σε σχέση με την ιστορία τους και να ακούσουν και να μάθουν όμορφες πληροφορίες με ευφάνταστο τρόπο. Οι εθελοντές που είναι υπεύθυνοι στο μουσείο είχαν φροντίσει να έχουν  μια μικρή δραστηριότητα για τα Λυκόπουλα. Τα μικρά μας Λυκάκια ξεχύθηκαν μέσα στο μουσείο για να συμπληρώσουν τα έντυπα που τους είχαν δοθεί και όταν η Αγέλη ολοκλήρωσε την αποστολή της, άκουσε με προσοχή μια ολιγόλεπτη ιστορία από τον συνοδό μας, που περιείχε όλα τα σημαντικά στάδια της Λυκοπουλικής διαδρομής.. Στο τέλος, τα Λυκόπουλα γύρισαν στην Εστία μας με πολλές όμορφες εντυπώσεις.

Υπαρχηγός Αγέλης

Ναγκ, Κατερίνα Αργυροπούλου

Ένας ξεχωριστός πίνακας..

Ένας ξεχωριστός πίνακας πληροφοριών κοσμεί πλέον το καταφύγιό μας στην Πάρνηθα. Πρόκειται για τον προσωπικό πίνακα πληροφοριών του τέως Δασάρχη Πάρνηθας, Γιώργου Ντούρου, τον οποίο χρησιμοποιούσε στο ιδιωτικό του γραφείο για να αναρτά χάρτες, σημειώσεις και πληροφορίες για το βουνό που τόσο αγαπούσε. Κατά τα 16 χρόνια της παρουσίας του στην Πάρνηθα, συνέβαλε με όλες του τις δυνάμεις στην προστασία του φυσικού περιβάλλοντος του βουνού και η συγκυρία τα έφερε να είναι Δασάρχης όταν το Σύστημά μας ξεκίνησε τις διαδικασίες για την άδεια χρήσης του μέχρι τότε εγκαταλελειμμένου καταφυγίου στο Κατσιμίδι.

Η δωρεά του πίνακα έγινε από την οικογένειά του στην μνήμη του, και θα βρίσκεται εκεί πάντα να μας θυμίζει την στήριξή του στον προσκοπισμό και το Σύστημά μας καθώς και να μας εμπνέει με το παράδειγμά του και την αγάπη του προς το περιβάλλον και ειδικά προς την Πάρνηθα, το βουνό που τόσα και τόσα χρόνια φιλοξενεί τις εκδρομές μας.